۲. اهمیت استراتژیک طراحی B-2-مانند
بمبافکن B-2 اسپریت که توسط نورثروپ گرومن توسعه داده شده، یکی از پیچیدهترین و گرانترین هواپیماهای نظامی تاریخ است که بر پایه اصل «بال پرنده» ساخته شده تا قابلیت نفوذ بدون شناسایی را فراهم کند. اگر ایران موفق به توسعه و عملیاتیسازی چنین پلتفرمی شده باشد، این امر نشاندهنده دستیابی به سطح بالایی از دانش آیرودینامیک، مواد کامپوزیتی پیشرفته و مهمتر از همه، مهندسی مواد جاذب رادار (RAM) خواهد بود.
تحلیلگران اسرائیلی معتقدند که این پروژه، در صورت عملیاتی شدن، میتواند تعادل استراتژیک منطقه را به نفع تهران تغییر دهد، چرا که سامانههای پدافندی فعلی منطقه عمدتاً برای مقابله با جنگندههای دارای سطوح عمودی و رادارهای متعارف طراحی شدهاند.
۳. تردیدها و واقعیت فنی
با وجود انتشار این ادعاها، کارشناسان مستقل و ناظران بینالمللی نسبت به سرعت و صحت این پیشرفتها محتاط هستند. ساخت یک هواپیمای رادارگریز در مقیاس B-2 نیازمند دههها تحقیق، میلیاردها دلار سرمایهگذاری و دسترسی به زنجیرههای تأمین بسیار پیچیده است.
از سوی دیگر، ایران در سالهای گذشته موفقیتهایی در توسعه پهپادهای رادارگریز (مانند شاهد ۱۲۹ و فانتومهای تغییریافته) داشته است، اما پرش از پلتفرمهای بدون سرنشین (UAV) به یک بمبافکن سرنشیندار استراتژیک با قابلیت حمل تسلیحات سنگین، فاصلهای عظیم است. بسیاری از تحلیلگران این گزارشها را بیشتر در راستای جنگ اطلاعاتی و ایجاد بازدارندگی روانی در منطقه میدانند تا بازتابی از یک توانمندی عملیاتی اثبات شده.
در نهایت، جامعه بینالمللی منتظر هرگونه نمایش رسمی یا تأیید فنی از سوی مقامات ایرانی درباره این پروژه است تا بتواند اهمیت واقعی این ادعاها را در معادلات نظامی منطقه ارزیابی کند.
