به گزارش چه خبر، هادی ساعی به ماجرای انتقاد شهربانو منصوریان از درخواست مبینا نعمت‌زاده مبنی بر تحصیل در رشته پزشکی واکنش نشان داد.
او در یک مصاحبه گفت: اون‌هایی که علیه مبینا نعمت‌زاده حرف می‌زنند به‌‌دنبال جمع کردن فالوئر هستند. افرادی درباره مبینا حرف زدند که کل سواد خانوادگی آنها به اندازه یک دیپلم نیست!
هادی ساعی بنه‌کهل (زادهٔ ۲۰ خرداد ۱۳۵۵ در شهر ری) تکواندوکار پیشین، رئیس فدراسیون تکواندو و بازیگر ایرانی است.و با کسب دو مدال طلا و یک مدال برنز تکواندو در بازی‌های المپیک،پرافتخارترین ورزشکار ایرانی در تمام ادوار این بازی‌ها است.
هادی ساعی در دورهٔ سوم و دورهٔ چهارم (از ۱۳۹۲ تا ۱۳۹۶) عضو شورای شهر تهران بود و در دورهٔ چهارم توانست به عضویت هیئت رئیسهٔ این شورا درآید.
ساعی در مجمع انتخاباتی فدراسیون تکواندو در تاریخ ۱۵ دی ۱۴۰۰ توانست با کسب ۲۹ رأی از مجموع ۵۶ رأی اعضای مجمع، به عنوان رئیس فدراسیون تکواندو انتخاب شود.
زندگی
وی در ۲۰ خردادِ ۱۳۵۵ در شهر ری زاده شد.
پدر و مادر هادی ساعی اهل روستای بنه‌کهل از توابع شهرستان بستان‌آباد در استان آذربایجان شرقی هستند.
خواهر کوچک او مهروز ساعی از تکواندوکاران پیشین تیم ملی ایران است.
اهدای مدال به زلزله‌زدگان بم
هادی ساعی در دی ۱۳۸۲، پس از وقوع زمین‌لرزهٔ بم مدال‌های خود را برای کمک به زلزله‌زدگان اهدا کرد. شهرداری بم به پاس این کار انسان‌دوستانهٔ هادی ساعی یک خیابان از میدان نخل تا تقاطع طالقانی را در شهر بم به نام هادی ساعی نام‌گذاری نمود.
ساعی پس از قهرمانی در المپیک ۲۰۰۸ پکن در مصاحبه با خبرنگاران گفت که مدال طلایی که در المپیک آتن گرفته بود، دزدیده شده‌است. او همچنین مدال‌اش را به مردم ایران و آذربایجان به‌خصوص زادگاه پدر و مادرش شهرستان بستان‌آباد تقدیم کرد.
فعالیت ورزشی
ساعی، تمرین تکواندو را به گفتهٔ خود از شش سالگی آغاز کرد و در سال ۱۳۶۴ قهرمان کشور شد. او از ردهٔ سنی نوجوانان تا بزرگسالان به‌طور مستمر در تیم ملی تکواندو ایران حضور داشت. وی از سال ۱۳۷۲ به عضویت تیم ملی ایران درآمد.
ساعی برندهٔ نشان برنز المپیک سیدنی و مدال طلای المپیک آتن در دستهٔ ۶۸ کیلوگرم و مدال طلای المپیک پکن است که این سه مدال، به ترتیب نخستین نشان و نخستین نشان طلای ایران در ورزشی غیر از کشتی و وزنه‌برداری در المپیک بودند.
هادی ساعی در ۱۴ آبان ۱۳۸۷ خداحافظی خود را از دنیای قهرمانی اعلام کرد و در ۱۸ آبان ۱۳۸۷ پس از انجام یک مسابقهٔ نمادین با امید غلام‌زاده در خانهٔ تکواندو چهار گوشهٔ شیاب چانگ را بوسید و به‌طور رسمی از رقابت‌های تکواندو کنار رفت.
ساعی بارها اعلام کرده‌است که به کار مربیگری تکواندو نخواهد پرداخت:
«مربیگری تیم ملی تکواندو را مخصوصاً در ایران هیچ‌گاه قبول نمی‌کنم و به آن فکر هم نمی‌کنم. من راه خود را با مربیگری جدا کرده‌ام، زیرا تجربه نشان می‌دهد که بازیکنانی که به حیطهٔ مربیگری آمده‌اند به نوعی خراب شده‌اند، اتفاقاً من کارهای سخت را دوست دارم و اتفاقاً در کارهای سخت موفقم، اما مربیگری فرق دارد؛ زیرا مربی همیشه قربانی است. اگر ورزشکار قهرمان المپیک شود خودش به این عنوان رسیده، اما اگر نتیجه نگیرد، اولین نفر مربی را مؤاخذه می‌کنند.»
او همچنین گفت: «سوارکاری را به صورت حرفه‌ای ادامه می‌دهم و عناوینی هم کسب کرده‌ام؛ علاقهٔ من بیشتر از تمام حرفه‌ها به سوارکاری است».
ساعی پیش‌تر نیز از انجام ورزش تنیس و علاقه‌اش به این ورزش گفته بود. او در آبان ۱۳۹۹ اظهار داشت: «دوتا اسب دارم، یکی من و یکی پسرم. گاهی تنیس هم بازی می‌کنم. این‌ها ورزش‌هایی است که بعضی‌هایش را تفریحی و بعضی‌ها را حرفه‌ای دنبال می‌کنم. الان من به‌طور جدی سوارکاری می‌کنم».
پس از صدور حکم مدیر فنی تیم ملی تکواندو، انتقادهایی برای حضور وی که گرایش حرفه‌ای شدیدی به سمت ورزش سوارکاری و باشگاه‌داری در این رشته پیدا کرده و در کلیپی، عنوان داشته بود که سال‌ها تمرینی در ورزش تکواندو نداشته‌است، صورت گرفت.
برای عضویت در کانال چه خبر کلیک کنید
منبع: اندیشه قرن به نقل از رصد روز
