به گزارش پایگاه خبری تحلیلی چه خبر، خودروهای آفرودی در چند سال اخیر با استقبال قابل توجهی مواجه شده‌اند. بازار بزرگی نیز پیرامون آن شکل گرفته و رقم‌های بزرگی از این بازار شنیده می‌شود. هرچند بازار آفرودی‌ها شدیداً وابسته به بنزین است و با گران شدن سوخت، علاقه‌مندان به آفرود ریزش قابل توجهی خواهند کرد. در مجموع آفرود سواری به مرور گران‌تر خواهد شد و علاقه‌مندان به آن باید نسبت به این واقعیت، هنگام خرید خودرو اگاه باشند. به جهت بررسی موضوع فوق، گفت‌و‌گو کردیم با نیما ایزدی، کارشناس خودرو، که در ادامه مشروح آن را می‌خوانیم:
· در شرایط فعلی، خودروهای آفرودی مرسوم بازار چه خودرو‌هایی هستند؟
اول از همه باید به اصل موضوع آفرود بپردازیم. آفرود در اصل یک برنامه تفریحی-چالشی با خودروهای توانمند و دو دیفرانسیل در طبیعت است. در سال‌های اخیر برنامه‌های آفرودی در ایران گسترش قابل توجهی یافته و به نوعی یک اقتصاد پیرامون آن تشکیل شده است. آفرود اشتغال آفرینی جدی به دنبال داشته است. از تأمین قطعات تا تعمیرات و خرید و فروش و لاستیک فروشی آن و برگزاری تور‌های آفرودی که عده بسیاری را درگیر خود کرده است. لوازم کمپینگ به طور کلی دنیای بزرگی است که از نظر اقتصادی منجر به اشتغال آفرینی شده است.
در بازار فعلی آفرود‌ها، خودروهای چینی و مونتاژی نقش مهمی در گسترش آفرود داشته‌اند. این خودرو‌ها کلاً فضای آفرود را به روز کردند. مشخصاً کلوت (بنزینی-گازوییلی)، فوتون، کی.ام. سی بخشی از این خودرو‌ها هستند. در مدل‌های قدیمی جیپ آهو، جیپ شهباز، پاترول، رونیز و پیکاپ بیشتر مورد توجه‌اند. هرچند تازه کار‌ها عموماً جیپ صحرا تهیه می‌کنند، اما چندان مورد پسند بازار نیست.
· از نظر قیمتی وضعیت آفرودی‌ها چگونه است؟
وقتی جمعیت آفرودی‌ها بالا رفت، قیمت این خودرو نیز رشد کرد. تقاضا برای آفرود بیشتر در خودروهای چینی بالا رفت. اکثرا مردم دنبال ماشین روز بودند و به همین خاطر کلاسیک‌ها چندان مورد توجه قرار نگرفتند. مثلاً ۵ سال قبل یک جیپ آهو با ۲۰۰ میلیون قابل خرید بود؛ الان یک جیپ آهو تمیز نزدیک ۷۰۰ میلیون است. قیمت‌گذاری آفرود نسبت به لوازمی است که روی آن نصب شده است. اصطلاحاً می‌گویند چقدر جهیزیه روی آفرود است. سپر آفرودی، باربند، چادر سقفی، لایت بار و… بخشی از این تجهیزات محسوب می‌شوند. در خودروهای چینی هم از ۱.۵ میلیارد تا ۵ میلیارد نمونه‌هایی داریم. مثلاً مدل جدید سوزوکی ۳.۵ میلیارد خرید و فروش می‌شود.
· وضعیت دسترسی به قطعات آنها چگونه است؟
متأسفانه از زمانیکه چینی‌ها وارد شدند، تعداد جمعیت درگیر با آفرود خیلی زیاد شد. مشکل فقدان قطعات در آفرودی‌های چینی جدی است. مسأله تعمیرات هم در این بین وجود دارد و مکانیک‌های خودروهای چینی آفرودی خیلی فعال نیستند. قطعات مربوط به گریبکس در چینی‌ها خیلی گران و کمیاب است. این قطعات توسط کمپانی هم تأمین نمی‌شود. مثلاً گریبکس یک کی.ام. سی نزدیک به ۱۵۰ میلیون هزینه دارد. قیمت روغن این ماشین‌ها نیز گران‌تر از ماشین‌های عادی است. در کلاسیک‌ها باز هم قیمت روغن ارزان‌تر است.
در خودروهای قدیمی آفرودی، اکثرا لوازمشان در دسترس است و قیمت‌های معقول‌تری دارند. البته قطعات جیپ آهو تولید نمی‌شود، اما گستردگی قطعات آن در بخشی از ایران از جمله اصفهان، مشهد، تبریز و تهران بد نیست. قیمت قطعات آنها هم مناسب‌تر از چینی هاست. در این بین رونیز و پاترول قطعات بیشتری در بازار دارند.
· به نظر می‌رسد مصرف بنزین این خودرو‌ها نیز زیاد باشد. نظر شما چیست؟
یکی از چالش‌های بزرگ آفرودی‌ها تأمین سوخت است. جیپ آهو (۶ سیلندر) در صد کیلومتر ۱۲ لیتر، پاترول از ۱۴ تا ۲۰ لیتر و چینی‌ها نیز ۸ تا ۱۲ لیتر می‌سوزانند. در زمانیکه ماشین دو دیفرانسیل و زمانیکه تک دیفرانسیل است، مصرف آن ۳ تا ۶ لیتر اضافه می‌شود. البته این میزان مصرف در صورت درست کار کردن خودرو است. اکثر خودروهای آفرودی کلاسیک هم کارت سوخت ندارند. از سال ۹۰ به بعد، به خودروهای سن بالا کارت سوخت ندادند. اگر بنزین گران شود آفرود با چالش خیلی بزرگی مواجه می‌شود و احتمالاً جمعیت فعال در آن کاهش می‌یابد. خودروهای آفرودی قدیمی هم با افزایش نرخ بنزین قطعاً ارزان می‌شود.
· نکته آخر
من در آخر می‌خواهم به فرهنگ آفرودسواری اشاره کنم. آفرودسوار‌ها باید یاد بگیرند که در هر کجای طبیعت با خودرو خود عبور نکنند. طبیعت می‌تواند در اثر استفاده نادرست آفرودی‌ها دچار آسیب شود. همین موضوع باعث مخالفت عده‌ای با سفر‌های آفرودی شده است. پوشش گیاهی جنگل‌ها و از بین بردن خار‌ها در بیابان و لانه حیوانات در میان این خار در اثر گذر غیرمسئولانه آفرودی‌ها از بین می‌رود. ما فقط بستر زمین را از بین نمی‌بریم بلکه موجودات زنده آنجا را هم دچار آسیب می‌کنیم. آفرودی‌ها باید توجه داشته باشند که حتما هرجایی آتش روشن نکنند و لوازم کافی برای آتش داشته باشند که ترجیحا بر روی کف زمین آتش روشن نکنند.
