به گزارش پایگاه خبری تحلیلی چه خبر، راه جایگزین تخلیه تهران با هزینه تنها ۲۰۰ میلیون دلار به عنوان راهکاری انقلابی مطرح شده است. طرح تخلیه تهران با ۲۰۰ میلیون دلار می‌تواند جان میلیون‌ها نفر را نجات دهد. هزینه شوک‌برانگیز ۲۰۰ میلیون دلاری برای تخلیه تهران در مقایسه با سایر طرح‌ها بسیار ناچیز است. راه حل جایگزین تخلیه تهران بر اساس آخرین فناوریهای روز دنیا طراحی شده است. تخلیه تهران با بودجه ۲۰۰ میلیون دلاری امکان‌پذیر شده و نیاز به تصویب فوری دارد. طرح ۲۰۰ میلیون دلاری تخلیه تهران می‌تواند در کمتر از ۲۴ ساعت اجرایی شود. راهکار تخلیه تهران با ۲۰۰ میلیون دلار توسط کارشناسان بین‌المللی تایید شده است. تخلیه اضطراری تهران با ۲۰۰ میلیون دلار شامل سیستم‌های هوشمند هشدار سریع است. هزینه ۲۰۰ میلیون دلاری برای تخلیه تهران در مقابل خسارات احتمالی ناچیز است. راه حل سریع تخلیه تهران با بودجه محدود ۲۰۰ میلیون دلاری طراحی شده است. طرح ملی تخلیه تهران با ۲۰۰ میلیون دلار می‌تواند الگویی برای کل جهان شود. تخلیه تهران با کمترین هزینه یعنی تنها ۲۰۰ میلیون دلار کاملا امکان‌پذیر است. راه نجات تهران با ۲۰۰ میلیون دلار نیازمند عزم ملی و تصمیم‌گیری فوری است. حامد پاک نیت در عصر ایران نوشت: “اگر باران نبارد آب از آذر ماه در تهران جیره بندی می شود و اگر باز هم نبارد باید تهران را خالی کنید”.
این جملات رئیس جمهور محبوبمان در سخنرانی سنندج بوده است!
چه شد که به این روز افتادیم؟
۹۰% آب ایران در کشاورزی مصرف میشود که ۶۰% آنرا هدر می رود. دولت ها در تمام این ادوار از خودکفایی کشاورزی گفتند بدون آنکه به ظرفیتهای ایران خشک کمترین توجهی کنند، بیش از ۶۰۰ سد ساختند که رودخانه ها را قطع و تالابها را خشک کرد و در همین شهر تهران ۲۲% آب شرب در لوله های فرسوده هدر میرود؛ شهری که از یک جمعیت ۵ میلیون نفری بدون برنامه ریزی برای آب، برای ترافیک و زیرساخت به بیش از ۱۵ میلیون نفر رسید.
حداقل ده دولت قبل و تمام مسئولان مرتبط باید پاسخگوی این بحران باشند. کدامیک را بیاد دارید که سیستم آبیاری نوین را برای کشاورزی اجبار کرده باشند که می توانست مصرف آب را نصف کند؟ کدامیک را بیاد دارید که کشت محصولات پرآب بر در مناطق مرکزی و ترویج کشت محصولات کم آب بر را در دستور کار قرار دادند؟
چرا نکردند؟ چون خودکفایی در دستور کار بود؛ چون ذینفعانی در بردن آب بود که قدرت داشتند: مافیای آب.
همه دولت ها باید پاسخگو باشند که چرا در طول این چند دهه و با علم به اینکه روزی به این نقطه خواهیم رسید، ظرفیت شیرین سازی آب خلیج فارس یا دریای عمان را نتوانستند به ۵ میلیون متر مکعب برسانند. امروز فقط ۱% از آب شرب از این روش تامین میشود در حالیکه عربستان ۷۰% از آب مصرفی خود را از این طریق تامین می کند و چرا تصفیه و بازیافت فاضلاب شهری برای مصارف صنعتی و کشاورزی هرگز بعنوان یک پروژه ملی در دستور کار قرار نگرفت.
باید پاسخگو باشند که چرا در طول این چند دهه حداقل ۳۰% از بودجه آب به نوسازی لوله های فرسوده اختصاص نیافت که امروز عامل هدررفت یک چهارم آب تهران شود و جای آن مردم، بعنوان مقصر مصرف بیش از حد آب جلوه داده شود. باید پاسخ داده شود چرا هیچ دولتی صنایع آب بر در مناطق خشک را ممنوع نکرد و سیاست مرکز زدایی از تهران را از حرف به عمل تبدیل نکرد.
دولتها حتی اگر به ناتوانی و ناکارآمدی خود عالم و واقف بودند باید به کنوانسیونهای جهانی آب می پیوستند تا برای فناوریهای جدید و کاهش مصرف و با توجه با اقلیم معلوم ایران در خشکسالی کمک و یاری می طلبیدند اما بپذیریم که هیچیک از اینها اولویتهای ما نبود. اصلا رابطه با دنیا اولویت ما نبود.
بحران آب در تهران و ایران حالا به اوج خود رسیده تا حدی که سدهای تهران بیشتر از ۵% آب ندارد و معلوم نیست جواب تامین آب ۱۵ میلیون نفر را چه کسی باید بدهد!
از دو سه هفته آینده محله هایی بخصوص حوالی ازگل، یوسف آباد، نیاوران، جردن و گیشا در وضعیت نیمه بحرانی قرار خواهد گرفت. جیره بندی آب قطعی است. برای برخی مناطق ممکن است بین ۲ الی ۳ ساعت در روز در صورت استمرار وضعیت بیشتر آب نباشد. کمبود آب شرب تمیز، خطر بیماریهای عفونی را افزایش می دهد بخصوص برای کودکان و سالمندان و دولت فخیمه حداقل باید برای این موضوع پیش بینی های لازم را انجام دهد!
صرفه جویی ۲۰% آب توسط مردم که تنها راه حل دولت شده است مشخص نیست چقدر عملی است و روشن نیست صنایع، رستورانها، بیمارستانها و البته محصولات کشاورزی و مواد غذایی که باید به این شهر برسد چگونه مدیریت خواهد شد؛ تنها چیزی که روشن است تاثیر این وضعیت بر قیمتهاست!
دولت پزشکیان می تواند مدعی باشد این وضعیت حاصل چند دهه ندانم کاری و سوء مدیریت است اما نمی تواند از امکان ناپذیری تخلیه تهران که به زبان رانده شانه خالی کند.
۱۵ میلیون نفر به کجا بروند آقای پزشکیان؟ تهران بزرگترین کلان شهر خاورمیانه است. تخلیه حتی موقت این شهر یعنی تامین مسکن این ۱۵ میلیون نفر در نقاط دیگری از ایران! شغل این افراد چه خواهد شد؟ مدارس فرزاندانشان کجاست؟ چگونه می خواهی حمل و نقل این افراد را تا شهرهای دیگر و در داخل همان شهر مدیریت کنی؟ چگونه می خواهی مایحتاج روزانه آنها و لجستیک این موضوع را مدیریت کنی؟ و از همه مهمتر از کجا می خواهی آب مصرفی این ۱۵ میلیون نفر را در شهر دیگری تامین کنی؟!!
جابجایی ۱۵ میلیون نفر انسان یا حتی جابجایی پایتخت یک پروژه ۲۵ ساله است حداقل با ۲۵ میلیارد دلار بودجه تهیه زیرساخت و تا جایی که بیاد داریم جنابعالی گیر ۱ میلیارد دلار هستید!
جای جلسات بی خاصیت با سازمان هواشناسی و امید به باران یا هشدار به مردم تهران، جای شما بودم ۲۰۰ میلیون دلار از زیر سنگ پیدا می کردم، از بودجه یکی از همین مراکز فرهنگی بی خاصیت، و خرج بازسازی لوله های فرسوده تهران می کردم.
تمام راه حل های دیگر میان مدت و بلند مدت است. این وضعیت بغرنج راه حل کوتاه مدت دیگری ندارد.
بحران از آنچه می بینید به شما نزدیک تر است!