قاتلان سریالی، جنایت واقعی و مرد کلاهبردار

منبع: Art by K. Ramsland

استفان بورگوئن، کارشناس فرانسوی خود را در قاتل های زنجیره ای، در دنیایی از باورهای ساختگی زندگی می کردند. او در حین ساختن فیلم‌های درجه پایین، آموخت که چه چیزی مخاطب را به خود جذب می‌کند: شوک، سکس، و گور. در دنیای جنایات واقعی، او متوجه شد که بازی در نقش یک قربانی طرفداران، حمایت مالی و طرفداران را به خود جلب می کند. بنابراین، او داستانی (با تغییرات متعدد) درباره یافتن دوست/دوست دختر/همسرش در لس‌آنجلس قتل/سر بریده/تکه‌کرده شده تعریف کرد – هر سناریویی که کار می‌کرد. او با یک دست، مسحور حساب “من بیچاره” خود شد، و با دست دیگر، پلیس ها، اف بی آی و برخی از مستندسازان را متقاعد کرد که او یک متخصص قانونی در مورد افراطی ترین متخلفان جامعه است. او داستان‌های خود را با اعتبارنامه‌های جعلی تأیید کرد، و یک دهه پر درآمد ایجاد کرد شغل از طریق سرقت ادبی و کلاهبرداری.

اینطور نیست که او در مورد همه چیز دروغ گفته است. این کلید بود. او با چند قاتل زنجیره‌ای مصاحبه کرد (ما کلیپ‌هایی از او با جرارد شفر و اوتیس تول می‌بینیم) و او آنچه را که می‌توانست از انتشارات کارشناسان واقعی به دست آورد. او همچنین با جان داگلاس، پروفیل اف بی آی مصاحبه کرد. تشریح حقیقت در مورد تخصص او سخت نبود: هشت مصاحبه او به 30 و سپس 70 مصاحبه تبدیل شد. هیچ کس بررسی نکرد که آیا هر یک از اینها درست است یا اینکه مصاحبه ها دارای ارزش بالینی هستند. این امر سال‌ها ادامه داشت، زیرا بورگوین به عنوان مرجع اصلی فرانسه در قتل‌های زنجیره‌ای معرفی می‌شد. او از یک فیلمساز به جرم شناس. او ادعا کرد که توسط واحد علوم رفتاری FBI تایید شده است. چه طنزی که دوست/دوست دختر/همسر خودش توسط یک قاتل زنجیره ای سلاخی شده است. او ادعا کرد که این اتفاق او را به مطالعه این هیولاها سوق داده است و ده ها کتاب تولید کرده است. با این حال، “به دلیل احترام”، او از قربانی یا قاتل نام نمی برد. این اشتباه او بود.

در اوایل سال 2020، گروهی از طرفداران این ناهماهنگی ها را مشاهده کردند. آنها متوجه شدند که داستان دوست دختر دروغ بوده و برخی از کارهای بورگوین ساختگی یا سرقت علمی بوده است. آنها گروهی به نام 4ème Oeil Corporation (چشم چهارم) تشکیل دادند تا او را به دلیل فریب دادن آنها پاسخگو بدانند. به مدت سه سال، آنها او را دنبال کردند تا پاک شود، عذرخواهی کنید، و خود را توضیح دهید. او با سرقت ادبی، افسانه‌سازی و ادعاهای نادرست زندگی بسیار خوبی به دست آورده بود. او از قربانیان واقعی بهره‌کشی می‌کرد و به خاطر منافع خود به آن‌ها صدمه می‌زد. او عقاید دیگران، حتی تجربیات آنها را دزدیده بود. لورن کالینز همه اینها را در نیویورکر مستند کرده است. اکنون نات ژئو یک سریال سه قسمتی در مورد تحقیقات خود در مورد حرفه بورگوین، سقوط او، پیشینه او و امتناع او از رها کردن دروغ در همان ابتدای کارش ساخته است. او به برخی از فریب، از جمله اینکه با چارلز منسون مصاحبه کرده بود. او عذرخواهی کرد. اما او به انتشار ادامه داد.

جالب‌ترین بخش مستند که در Nat Geo و Hulu موجود است، زمانی است که کالینز به دنبال انگیزه Bourgoin می‌شود. او از پذیرفتن یک دلیل به ظاهر واضح امتناع می ورزد: اینکه او سعی می کرد با موفقیت های چشمگیر والدینش مطابق با والدین بزرگتر زندگی اش عمل کند. درعوض، او جنبه تاریک‌تری از خانواده پیدا می‌کند که حس بیشتری نسبت به یک بچه ناایمن غوطه‌ور در باورهای ساختگی ایجاد می‌کند.

با این وجود، به نظر می رسد محققان مختلف یک نکته کلیدی را از دست داده اند. نشان دادن اینکه یک فرد در مورد زندگی خود دروغ گفته است لزوماً او را به عنوان یک متخصص موضوع از بین نمی برد. شما باید عمیق تر نگاه کنید. ما می بینیم که او به جان داگلاس و میکی پیستوریوس (یک پروفیل افریقای جنوبی) سرقت علمی کرده و از داهیرا سی سوء استفاده کرده است، اما در مورد آشنایی احتمالی او با ذهن قاتلان زنجیره ای چطور؟ آیا کسی مدارک جرم شناسی او را بررسی کرده است؟ ظاهرا نه. اما این چیز جدی است. نیاز به توجه دارد الف>. او با چند قاتلان زنجیره ای مصاحبه کرد. اما آیا او یک محقق جدی بود یا فقط یک دکلره؟ او دقیقاً چه کمکی به مجموعه دانش جرم‌شناسی ما کرد؟

من حس دست دوم آن مرد را دارم. من مستندی درباره مصاحبه بورگوین با المر وین هنلی جونیور تماشا کردم. از آنجایی که با هنلی به طور گسترده مصاحبه کردم تا بدانم چگونه او در دهه 1970 با قاتل زنجیره ای دین کورل همدست شد، توانستم متوجه شوم که بورگوین چگونه حقایق را پنهان می کند. اول، او در حال خواندن یک حساب Time-Life فیلم گرفته است، که در بهترین حالت سطحی است. سپس او ادعا می کند که دو روز را صرف صحبت با هنلی کرده است در حالی که هنلی می گوید این یک ساعت بوده است. اقدامات بورگوین باعث تعجب شد که هنلی در مورد قتل ها صحبت نمی کند، اما هنلی این شرایط را قبل از ورود بورگوین در مصاحبه آنها قرار داده بود. آنچه بورگوین در مورد هنلی می‌گوید از نویسندگان دیگری گرفته شده است، که هیچ‌یک از آنها هرگز با هنلی صحبت نکرده‌اند. در پایان، بورگوین مجبور شد “دور” را از یک کارآگاه ستاره‌دار بگیرد که عکس‌های صحنه جنایت را به او نشان داد. بورگوین با اندکی تصور از کاری که انجام می‌داد وارد مصاحبه شد و داستانی نادرست ارائه کرد که چیزی به درک ما از همدستان اضافه نکرد. من هیچ منبعی برای مدارک تحصیلی و هیچ مهارت مصاحبه حرفه ای نمی بینم.

با این وجود، او یک مستندساز را جذب کرد.

او جرم شناس نیست. او فقط یک دروغگوی سریالی است که از زودباوری مخاطبانی که با داستان تقلبی قربانی خود و مصاحبه های پراکنده اش از آماتور استفاده می کنند، استفاده می کند. به خطر افتادن این هنرمند کلاهبردار کم است، اما این سریال همچنان جذاب است زیرا کسانی را که می‌خواهند نقاب او را از بین ببرند و کسانی را که می‌خواهند دلیل کلاهبرداری بورگوین را فاش کنند، دنبال می‌کند. در فرهنگ جنایت واقعی درباره چنین مدارا ساده‌ای چیزهای بیشتری برای بررسی وجود دارد، اما این برای نوع دیگری از مستند است.