پروتئینی که توسط کرم‌ها ترشح می‌شود، باعث بهبود زخم بدون ایجاد جای زخم می‌شود
محققان دانشگاه راتگرز در نیوجرسی کشف کرده اند که پروتئینی که توسط کرم های انگلی تولید می شود در روده باعث بهبود زخم در موش می شود. این مطالعه نشان داد که استفاده از پروتئین بر روی زخم های پوستی، بسته شدن زخم را تسریع می کند، بازسازی پوست را بهبود می بخشد و از تشکیل بافت اسکار جلوگیری می کند. باید دید آیا می توان از این پروتئین برای بهبود زخم در انسان استفاده کرد یا خیر.
چگونه زخم ها خوب می شوند؟>>pan/sv
پوست یک مانع مهم و یک مکانیسم دفاعی مرکزی در بدن ما است. پس از تحمل زخم، بدن آسیب دیده باید به سرعت پاسخ دهد تا پاسخ بهبود زخم را فعال کند. بدن زخم‌ها را از طریق یک سیستم بسیار سازمان‌یافته درمان می‌کند، که ناحیه آسیب‌دیده را از عوامل بیماری‌زای خارجی پاک می‌کند و ناحیه در معرض را برای جلوگیری از آسیب بیشتر و کاهش عفونت می‌پوشاند. این فرآیند ترمیم بافت شامل 3 مرحله اصلی همپوشانی برای حل مشکل است: التهاب، تکثیر و بلوغ.
مرحله التهابی شامل جذب سریع انواع سلول های متعدد به ناحیه زخم بلافاصله پس از ایجاد آسیب است. مرحله تکثیر شامل فعال شدن سلول های اندوتلیال، ماکروفاژها و فیبروبلاست هایی است که زخم را می پوشانند. در نهایت، مرحله بلوغ شامل تمایز و رسوب مواد خارج سلولی است.
زخم‌های پوستی باید به سرعت بسته شوند تا از عفونت جلوگیری شود، اما بسته شدن سریع زخم می‌تواند به جای بازسازی مناسب پوست، باعث ایجاد بافت اسکار شود. تعادل بین اسکار و بازسازی موفقیت آمیز بافت به شدت تحت تأثیر سلول های ایمنی است که به محل زخم جذب می شوند، و بسیاری از محققان علاقه مند به یافتن راه هایی برای افزایش فعالیت انواع سلول های ایمنی هستند که باعث بازسازی و مهار فعالیت سیستم ایمنی می شوند. سلول هایی که باعث ایجاد اسکار بافتی می شوند.
مطالعات اخیر نشان می دهد که مولکول های ترشح شده توسط کرم های انگلی ممکن است سیستم ایمنی بدن آلوده را به روش هایی تغییر دهند. که بازسازی بافت را تقویت می کند (دویچه وله)
کشفی که ممکن است زخم‌ها را بدون بر جای گذاشتن جای زخم التیام بخشد
مطالعات اخیر نشان داده‌اند که مولکول‌های ترشح شده توسط کرم‌ها ممکن است سیستم ایمنی بدن آلوده را به گونه‌ای تعدیل کنند که باعث بازسازی بافت شود. تیمی به رهبری ویلیام سی. گاس، مدیر مرکز ایمنی و التهاب در راتگرز، روی پروتئینی به نام TGM تحقیق کرد که توسط کرم های گرد انگلی به نام Heligosomoides polygyrus که در روده موش ها و جوندگان زندگی می کنند، تولید می شود. نتایج این مطالعه در مجله Life Science Alliance در 23 اوت منتشر شد.< /p >
گوس و همکارانش دریافتند که استفاده روزانه از این پروتئین روی زخم منجر به بسته شدن سریعتر زخم های پوستی در موش ها می شود. علاوه بر این، درمان TGM تشکیل بافت اسکار را کاهش داد و در عین حال بازسازی پوست را تقویت کرد. به عنوان مثال، موش‌هایی که با TGM درمان شدند، برخلاف حیوانات درمان‌نشده، توانستند فولیکول‌های موی جدیدی را در ناحیه آسیب‌دیده پوست ایجاد کنند.
محققان دریافتند که TGM با اتصال به یک پروتئین سیگنال‌دهنده به نام گیرنده TGF-B که در سطح بسیاری از انواع سلولی در موش‌ها و انسان‌ها از جمله سلول‌های ایمنی یافت می‌شود، کار می‌کند. محققان همچنین بر این باورند که درمان TGM، جذب سلول‌های ایمنی معروف به ماکروفاژها را برای درمان زخم‌ها و برنامه‌ریزی مجدد آنها برای ترویج بازسازی بافت تحریک می‌کند.
با توجه به Eurekalert، گاس می گوید: “در این مطالعه، ما یک درمان جدید برای درمان زخم های پوستی ایجاد کردیم. “که ترمیم ترمیم کننده زخم را بر فیبروز بافتی و اسکار ترجیح می دهد، چارچوب مهمی را برای استفاده بالقوه از یک پروتئین انگلی که به راحتی تولید می شود به عنوان یک داروی درمانی برای بهبود زخم های پوستی فراهم می کند.”
